අවුල් වන්නට පෙර (65)…ටයිටල් නැති කතා

ගිනිගත් හදවතින් යුතුව ගිනිතැබු නගරයට ගොඩවුණේ දවස් ගණනාවකට පසුය. කයද මනසද බොහෝ සේවිඩාවට පත්වී ඇත. මගේ නවාතැන් පොළවූ තාරුකාගේ නිවසට ගොඩවැදුනෙමි. ෂෙරුණිකාද කොළොන්නාවේ තමනිවෙස බලා ගියාය. කිසිවක් සිදු නොවූ ලෙස මහා පාළුවක්ද තනිකමක්ද දැනේ. එදා රාත්‍රියේ තවත් අපූරු සිදුවීමක්විය.

එකවරම නිවස ඉදිරිපිට පොලිස් ජීප් රථයක් නැවත්විය. මමත්, මගේ සගයාවූ ඥාති සහෝදරයාත්, තාරුකාගේ වැඩිමහල් නැගණියත් මිදුලේ සුහද කතාබහක යෙදී සිටියෙමු.  රාළහාමි ගේට්ටුවත් ඇරගෙන මිදුලට විත් මගේ සගයාගේ නමින්ම අමතා අතින් අල්ලාගෙන ජීප් රියට ගොඩවෙන්න යැයි සැරෙන් අණ කළේය. මම ජීප් රථය අසලට පැමිණි විගස, එහි වාඩිවී සිටි කාන්තා රුව හඳුනාගත්තෙමි. වැඩේ කිරිමේල් බව සහශුද්ධයෙන් පැහැදිලිය. වරදකරු මගේ සගයා බව මම හොඳින්ම දනිමි. දැන් සියල්ල තීරණය වන්නේ නීතිය ඉදිරියේ යන්න පැහැදිලිය. මවක් තම දරුවාගේ පියා සොයමින් ආ ගමනක අවසානය දැන් රඟ දැක්වේ. මිතුරාද පටවා ගත් ජීප් රථය පිටත්විය.

තාරුකාගේ නැගණිය හඩන්නට පටන්ගති. මට නොදැනුවත්වම ඔවුන් දෙදෙනා අතර ප්‍රේම සබඳතාවයක් ගොඩනැගී ඇති බව කථාවෙන් දැනේ. එය නවතා දමන ලෙසත්, සිදුවී ඇති තත්වය පැහැදිලිකර දීමෙන් පසු, එම ගෙදරසිටි පේමසිරි නම්වූ පුද්ගලයාත් සමග මම කොහුවල පොලිසිය බලා පිටත්වුණෙමි. බනිස්, ප්ලේන්ටි සංග්‍රහයෙන්පසු අපි නීතිඥ මහතෙක් සොයමින් රාත්‍රියේ සැරිසැරුවෙමු. අවසානයේ මට අමරේ අයියා සිහිපත් විය. පහුවදා ඔහුගේ පිහිටින් හඳුනන නීතිඥයෙක් මාර්ගයෙන් පොලිස් අත් අඩංගුවෙන් මුදා ගන්නට ලැබීය. මෙම නීති ක්‍රියාමාර්ගයේ ඉදිරියට වූ දේ පිළිබඳ කිසිවක් මගේ මතකයට එන්නේ නැත. ඔහු විදෙස් රටක සැපවත්, ධනවත්ජීවිතයක් ගතකරනා බව මම දනිමි. අර උපන් දරුවාට දැන් මුහුකුරා ගිය මිනිසෙකු විය යුතුය. ඔහු තම පියා කවුද, කොහෙද යන්න දන්නවාද කියා මම නොදනිමි. ඒ කාලයේදි ඒ දරුවාගේ මව මා හමුවීමට නොයෙක් උත්සාහ ගත්බව මම දනිමි. මගහැර සිටිනවා හැරෙන්නට මට කල හැකි අන් කිසිවක් නොවීය. එය වරදකාරී ප්‍රතිචාරයක් බවමම දනිමි. නමුත් එය එසේ සිදුවිය. අප ඊට පසුකාලයේත් මිතුරුදම් පැවත්වුවත්, ඒ චෝදනාව මම ඔහුට වරින් වරමතක් කරදී ඇත්තෙමි.

මගේ මිතුරා එදිනට පසු තාරුකාගේ ගෙදරට පැමිණියේම නැත. නමුත් නැගණිය හා තිබු සම්බන්ධය නම් තව සුලුකාලයකට ගලාගිය බව මම දනිමි. තාරුකාගේ අයියා ඉහළින්ම ගෝරනාඩුවක් පැවත්විය. මෙය කෝලම් මඩුවක්නොකරගත යුතු බවත්, අවශ්‍යනම් මට රැඳීසිටිය හැකිබවත් ඔහුට දොර වසාදමන බවත් දැන්වීය. මම, තාරුකාඇතුළු ගෙදර අන් අයගේ බලවත් අකැමැත්ත මත වුවද නවාතැන මාරු කිරීමට තීරණය කෙරුවෙමි. මේ කාලයවනවිට මම ෂෙරුනිකා සමගින් පෙමින් වෙලී සිටි නිසා තාරුකාගෙ ඇසුරෙන් මිදීමට මෙයද අවස්ථාවක් කරගත්තෙමි. තාරුකාගේ අයියාත් මමත් කාලයක් යනතුරුත් මිතුරන්සේ ඇසුරු කෙරුවෙමු. මින් වසර ගණනාවකට පෙර ඔහු ජීවිතයෙන් සමුගත්තේය.

ෂෙරුනිකාගෙත් මගේත් ප්‍රේම කතාව සෙමින් සෙමින් ඉදිරියට ගලා ගෙන ගිය වෘතාන්තයකි. අප දෙදෙනා තුළ ප්‍රේමයටත් වඩා එහාගිය මහා සොඳුරු බැඳීමක් විය. අපි අප දෙදෙනාගේම නිදහසට ඉහළින් ගරු කෙරුවෙමු. අපදෙදෙනාත් අන් සියලු පෙම්වතුන්සේම එහි මනා රසයන් අත්වින්දෙමු. අපිට අපේම ලෝකයක් විය. රාත්‍රී සාදයන්ද, හෝටලයේ විනෝද චාරිකාවන්ටද අප දෙදෙනා නිරතුරුවම සහභාගි විය. දින දෙක තුනක් පිටත නවාතැන් ගන්නා, ආයතනයේ වාර්ෂික විනෝද චාරිකාවන්ට, අප දෙදෙනාව එකම කංඩායමකට ඇතුළත් කිරීමට අපේ ලොක්කෝත් උදව් කළෝය. මේ ගමන් බිමන්ද ඉතාමත් රසවත් සිදුවීම් වලින් පිරී තිබුණි. තරුණ, තරුණියන්ට මේ තරම් ආස්වාදයක් වෙන කොහේ ඇතිද කියා සිතන්නෙමි. මේ අත්දැකීම් හරහා අපි බොහෝ දේ දැක ගත්තෙමු. ඉතා හොඳ කංඩායමක් සේ  එක් වුණෙමු.

දැන් මගේ අලුත්ම නවාතැන බම්බලපිටියේ ජෝශප් ලේන් එකේ තනි කාමරයක්ය. මමත් මගේ හෝටල් සගයෙක්වූ මනිලාලුත් මෙහි නිත්‍ය සාමාජිකයන්ය. ඕන කෙනෙකුගේ අවශ්‍යතාවයකට කාමරයේ යතුර ඉල්ලාගැනීම අනිකුත් මිතුරන්ගේ පුරුද්ද විය. ඒ කිසිවෙකුටත් ගණිකාවන් කාමරයට ගෙන්වීමට ඉඩ දුන්නේ නැත. අපද ගණිකාවන් ඇසුරුකර නැත්තේ නොවේ. නමුත් අපි අන් අයට මේ කාමරයේ ඒ අයිතිය ලබා දුන්නේ නැත. තම පෙම්වතිය සමග යන්නට තැනක් නොමැතිනම්, ඒ සුවය වෙනුවෙන් අපි අපේ නිදහස අහිමි කරගෙන, පැය ගණන් අවන්හල් තුළ කාලය ගෙවා දමා ඇත්තෙමු. ඕනෑම ආදර කථාවක ඔය වැඩෙත් සිදුනොවී නැත්නම් පුදුමයකි.

බම්බලපිටියට පැමිණීමත් සමගම මගේ ජීවිතය බොහෝ සිදුවීම්, හැල හැප්පීම් රාශියකට මුහුණ දුන් යුගයක ආරම්භය විය. ෂෙරුනිකා උදය වරුවේ වැඩ මුරයටත් මම දවල් වරුවේ වැඩ මුරයටත් වෙන්කර දමා තිබුණේ ඔය සමයේය. මගේ රාජකාරී අවසන් වන්නේ රාත්‍රි දහයටය. ඇය හමුවූවත් වැඩි කතාබහට වෙලාවක් නැත.අපේමිතුරන් රාශියක් පදිංචිව සිටියේ නගරයේය. ඉතා හොඳ බස් සේවාවක් පැවති බව නම් ලියා තැබිය යුතුවේ. මහපාන්දර දක්වා ලංගම සේවය පැයකට දෙකකට වරක් හෝ දකින්නට තිබුණි. තරුණයින්වූ අපි මුලු රාත්‍රියම ගෙවාදමන්නේ බාර් තුළ හෝ වීදියේය. බම්බලපිටිය එයට තෝතැන්නක් විය. සියල්ල අතේ දුරින්ය. කෑම, බීම හෝ ලෑමඕනෑම මොහොතක සැපයීමට බම්බලපිටිය නිතර සුදානම්ය. මේ නොනිදන නගරයේ අප වැනි හෝටල්සේවකයන්ද, නොයෙකුත් මාදිලියේ තරුණයන්ද නිරතුරුව දැක ගත හැකිවිය. ගාලුපාරේ සිරිසඳ නම්වූ හෝටලයඉදිරිපිට කොට තාප්පයට කතා කල හැකිනම් බොහෝ දේ පවසනු ඇත. මේ තාප්පය උඩ එදා හමුවූ මිතුරන් බොහෝ දෙනෙකු ඉහළ යැයි කියු සමාජ කොටස්වල පුතුන්ය. සමහර දූවරුන්දසිටියෝය. මුදල් හදල් ඇති පදමට තිබු ඔවුන් අතර හොඳින් අධ්‍යාපනය ලැබුවන්සේම. නොයෙකුත් හැකියාවන්ඇතිවුන්ද සිටියෝය. සංගීතයට ලොල්වූ පිරිස වැඩිය. සුදුසු කාලයේදි ඒ තාප්පයෙන් බැස ගැනීමට නොහැකිවූවෝබොහොමයකි. පසු කාලයකදීවත් ඔවුන් එයින් බැස යන්නට ඇත. එසේ නොකළානම් ඔවුන් අදටත් ජීවත්වෙනවාදැයි කියා මට ඇත්තේ සැකයකි. ඔය සිරිසඳේ තාප්පයට ලොකු ඉතිහාසයක් ඇත. ඔතන බොහෝ දේහුවමාරු විය.

රාජකාරී නිමවීමෙන් පසු අප නිරතුරුවම ගොඩවෙන පළමුවෙනිම ස්ථානය නම් හෝටලයට ඉදිරිපසින් වෙන්නටමුහුද ආසන්නයෙම ඉතා විවෘත ස්ථානයක පිහිටා තිබු එවර්ලාස්ට් හෙවත් යුනයිටඩ් කල්බ් එකය. ඉන්දියානු මහකොමසාරිස් කාර්යාලයට යාබද ඉඩමේ පිහිටා තිබු මෙම ස්ථානය ඉතා සොඳුරු බොන ස්පොට් එකක්ව තිබුණි. මුහුදු සුළඟේ පහස ලබමින් බෝතල් හිස්කිරීමට මධු ලෝලියෝ මධ්‍යම රාත්‍රියටත් ගොඩවේ. බෙල්ල පාත්වෙනකම්බොන ධනපාල අයියා නම්වූ වේටර් අයියාද වෙරි මරගාතේ වුණත් ඉල්ලුමට සැපයුම ලබාදේ. මෙය අයිතිව තිබුණේ නිමල් රිචඩ් නම්වූ ධනවත් පුද්ගලයෙකුටය. සුදු සරම සහ කමිසයත්,දම්වැලක් බඳු රත්තරන් මාලයත්, බ්‍රෙස්ලට්එකත්, රොලැක්ස් ඔරලෝසුවත් පැළඳ බාර් කවුන්ටරයටවී ඔහුත් මහ රාත්‍රිය වෙනකම් බීමෙන් සප්පායම් වේ. රාජකීය විදුහල අසල පස්වැනි පටුමගේ මාලිගාවක් වැනි අලංකාර නිවසක් ඔහු සතුවිය. ඔහු චිත්‍රපට නිෂ්පාදනයේද නිරතවී සිටි බව මතකය. ඕනම දේකට ඔට්ටු චණ්ඩි සල්ලිකාරයෙකි. කවුරුන් හෝ පසු කාලයකදිමොහුව වෙඩි තබා ඝාතනය කළේය.

ඔබ කිසිවෙක් විශ්වාස නොකරනා අමුතුම පන්නයේ තැනක් ඔය බාර් එකටත්, ඉන්දියන් මහ කොමසාරිස් කාර්යාලයටත් මෙහා පැත්තෙන්, රේල්පාරට නුදුරුව මුහුද අයිනට වෙන්නට තිබුණි. ගස් කොළන් වලින් ආවරණයවූ මේ කාමර දෙක, විවෘත ඉස්තෝප්පුව සහ වැසිකිළියක් සහිත නිවස අපගේ නිශාචර ජීවිතයේ තවත් නැවතුමක් විය. මෙහි නැවතී සිටියේ හෝටල් සගයන් දෙදෙනක් සහ එහි අයිතිකරුගේ ගෝල බාලයෙක්ය. අද මේකුඩා බිම් කඩේ මහා විශාල ගොඩනැගිල්ලක් සාදා තිබෙන්නට පුළුවන. මේ සියලු නවාතැන් සහ සමාජ වටපිටාවන්සමගම, මගේ ජීවිතයත් එක්තරා දිශාවකට තල්ලු වෙමින් පවතින බව එදා නොතේරෙන්නට ඇත. මේ සියල්ල ජීවිතේ කොටස් බවට මතක් කරගැනීම පමණක් ඉතුරුව තිබේ. ජීවිතය පරිස්සමින් පරිහරණය කිරීම තමන් සතු වගකීමකි. මා ඉදිරියට කියන්නට යන්නේ ඒ තුළින් මා ලැබු පාඩම්ය.

AT THE CROSSROADS OF LIFE – BY MARTY ROBBINS