අවුල් වන්නට පෙර (66)…අමුතු මිනිස්සු.

මට ජීවිත දෙකක් ඇත. එකක් මගේ පවුලේ ජීවිතයයි. අනික අපේ පවුලේ ජීවිතයයි. අපේ කියා කිව්වේ…අපේ අම්මා සහ පවුලත්, මගේ බිරිඳගේ පවුලත්ය. මේ දෙකම මට එකකි. මිනිසෙකුට හෝ ගැහැනියකට මේ සියල්ල මනා සම්බන්ධතාවයකින් පවත්වාගෙන යාමට නම් හොඳ සහකරුවෙක් හෝ සහකාරියක් සිටිය යුතුය. මට මේ දෙය ලියන්න සිතුණේ, සමහර අයගේ ජීවිත මහා ආගාධයන්ට සහ ජීවිත විනාශයන්ට පවා යොමුවෙන්නේ සහ යොමුකරන්නේ, මේ නිවැරදි සහකරු සොයා නොගැනීමේ ප්‍රතිඵලය නිසා බව සිතන නිසාවෙනි. මේ සඳහා වඩාත් වැදගත් වන්නේ මානව සබඳතාවන් නිසිලෙස හඳුනාගැනීමේ තමන් සතු හැකියාවයි. මෙය පොතින් හඳුනාගැනීමටත් හැකිය. නමුත් පොත තුළ අතගා බැලිය නොහැකිය. මම පොත නැතුව අතගා බැලුව එකෙකි. මට බොහෝ සමාජ තලයන් සමග ඇසුරක් විය. ඇසුරක් නොවේ නම් ඔවුන් හා විනාඩියකට හෝ පොඩි චැට් එකක් දැමීමට අවස්ථා ලැබී තිබුණි. මරදානේ පික්පොකට් කාරයා, කුඩු කාරයා, කුඩු රජා යැයි කිව් ඩේලුගේ සිට චාල්ස් කුමාරයා සමගත්, අත්දැකීම් තිබේ. මම සමාජ විද්‍යාව තියා කිසිම විෂයක් නිසියාකාරව හදාර නොමැත. ඒත් මට මොකක්දෝ සමාජ ඉවක් තිබේ.

මම චරිතාපදාන කියවීමට කැමැත්තෙමි. කිහිපයක් කියවා ඇත්තෙමි. නමුත් අප කවුරුත් දන්නා, ප්‍රසිද්ධ මිනිසුන් ගැන කියවීමට මම එතරම් කැමති නැත. ඒ අප ඔවුන් පිළිබඳ බොහෝ දේ කියවා සහ අත්විඳ ඇති නිසාවෙන් බව කිව යුතු නොවේ. මම කියවන්නට කෑමතිවන්නේ වැදගම්මකට නැති, ඇත්ත මිනිසුන්ගේ කථාය. ඒවා තියෙන්නේ පොත් රාක්කවල නොව සමාජයේය.මම අමුතු මිනිස්සු කිව්වේ ඒ නිසාය. අමුතු මිනිස්සු නමින් හොඳ ටෙලිනාට්‍යයක් කලකට පෙර ප්‍රචාරය විය. එය හොඳ නාට්‍යයකි. මිනිසුන්ට රස පෙවීමට නොහැකිය. නමුත් රස හඳුන්වා දිය හැකිය. කෙනෙක් යමක් රසට උයා, කෙනෙකුට එය කවන්නට විඳින්නේ මහා පරිශ්‍රමයකි. එය හොඳින්ම දන්නේ පිසින්නෙකි. මම දැන් කුස්සියට ගොඩවන්නේ, සින්ක් එකෙන් අත සෝදා ගැනීමට පමණි. ෂෙෆා නම් ඒ ආස්වාදය, එලෙසින්ම ලබනා බව පෙනේ. ආහාර සැකසීම විනෝදාංශයක් වෙනතාක් කල් එය “හොබි” එකකි. ගෙවල්වල උදවිය මේක දිගටම කොහොම කරනවාද යන්න, සිතීම පවා මට නම් හෙණ වාතයකි. මේ යකා මොනවා ලියනවාද කියා වැඩිපුර නොසිතන්න.

ඔබරෝයි හෝටලයේදි මම අපේ රටේ අගමැති කෙනෙකු සහ පසුව ජනාධිපති කෙනෙකුගේ බිරිඳගේ කකුල් දෙකේ උඩු කොටස දැක්කෙමි. එසේ දැකීම හෝ පෙන්වීම මහා අපරාධයක් නොවේ. නමුත් ඒ වෙනුවෙන්, අන් අයගේ සරල සුවපහසුවට බාධා කිරීම කොහෙත්ම සුදුසු නොවේ. මෙය සිදුවූවේ ඔබරෝයි හෝටලයේ නාන තටාකයේ නොහොත් ස්විමිං පූල් එකේය. ඒ කාලයේ අඩියෙන් අඩියට පූල් තිබුණේ නැත. හෝටලයේ නේවාසික අමුත්තන්ට පූල් එක තහනම් විය. අන්දොස්ය…මඤ්ඤංය. සින්දුවක් අහලාම ලියමු. මට මෙම ගීතය මතක්වූයේ එදා විමල් සුරේන්ද්‍ර වැනි ජායාරූප මාධ්‍යවේදීන්ගේ ඝාතන මතක්වෙන විටය.

vමේ නෝනාට මහ පුදුම පිස්සුවක් තිබුණු බව, රටට අමුතුවක් නොවේ. කරන්නේ මොනවා දැයි, නොකරන්නේ මොනවා දැයි කිසිම හැඟීමක් තිබුණේ නැතැයි මට දැන් සිතේ. නෙට්බෝල් හරහා ටෙනිස්, වෝටර් පෝලෝ දක්වාත්…ගී ගැයීමේ සිට ක්ලිවේජ් එකේ ඩීප් එකට යනකම් කරන මහා පුෂ්ප පූජා දක්වාත් මෙය ඉහවහා ගොස් තිබුණි. මේ ඇයගේ ජීවිතය, වඩාත් සුපෝෂ්පිතවු කාලය යැයි මට සිතේ. එතුමියට වෝටර්පෝලෝ ක්‍රීඩා කිරීමට සිත් ඇත්විය. ඒ සඳහා, ඔබරෝයි පූල් එක ඇය සහ ඇයගේ සහචරියන්ට පමණක් විවෘත විය. සුද්දන්ට මුඛ පූට්ටුය. තමන් නිදහසේ බුක් කරවාගත් හෝටලයට එවන් ක්‍රියා මාර්ගයක් ගැනීමට සිදුවීම පිළිබඳව, හෝටල් කළමනාකාරිත්වය ලැජ්ජා විය යුතු බව සුද්දෝ කියා සිටියෝය. මේවා එදත් උන්ට ඕන විදිහටය අදත් කියා කිසි වෙනසක් තිබේද…නමුත් රටේ තත්වය ඊට වඩා මහා අධිපතිවාදයක් ඉසුලු බව සැබෑය. පැය කීපයකට එය තහනම් කලාපයක් විය. අපි ලොක්කියන්ගේ කකුල් නැරඹිය. තමන්ට සුදුසු සහකාරිය හෝ සහකරුවාගේ කතාව අප නැවත සිතිය යුතුවේ, එදා එලීනා ජයවර්ධනට මනා හික්මීමක් තිබුණා යැයි මම සිතමි. අද ශෂී වීරව්ංසලාට නැත්තෙත් ඕකය. තව කතා තිබේ. මේ ඔබරෝයි කතා දන්න කෙනෙක් ඇත්නම් මා හා එක්ව ලියන්න යැයිද ඉල්ලමි.

ඔබරෝයි හෝටලයත් මා හයවෙනි වසරේ සිට ඉගෙනගත් රාජකීය විදුහල වගේ ස්පොට් එකකි. බොහෝ ප්‍රසිද්ධ ආයතනයන්ය. හෝටලයේදී මට හමුවු අසූව දශකයේ ජාත්‍යන්තර ක්‍රිකට් ක්‍රීඩකයෝ සහ විචාරකයෝ බොහොමයක් ජොලි පොරවල්ය. චැපල් බ්‍රදර්ස්ලාගේ සිට ඩෙනිස් ලිලී, ඉයන් බොතම්, ඉම්‍රාන් ඛාන්, සුනිල් ගවෙස්කාර්, අබ්දුල් කදීර් වගේ උදවිය බොහෝය. මුනුත් අපි උඹලා වාගේ අමුතු මිනිස්සුය. මොවුන්ගේ පෞද්ගලික චර්යාවන් යම්තරමක් හෝ දකින්නේ හෝටල් සේවයකින්ය. මේ ගැන වෙනම ලිවීම වටී. මේ දේවල් මම දෑසින් දුටුවෙමි. මුන් ජොලි පොරවල්ය. මුන්ගේ ගෑනු දන්නවා නම් ජුණ්ඩා කපා දමනවා ෂුවර්ය්ස්. හැමෝම එසේ නැත. ඒ සමහර ගැනුන් මුන් සමගම එන නිසාය. දෑසින් දුටු දේ බොහෝය.

මේ එවන් ක්‍රීඩයෙක් හා කතාවකි. අපේ ආර්යාවට, රිචර්ඩ් හැඩ්ලී සමගින් ටෙනිස් ගැසීමට ආශාවක් ඇතිවිය. හැඩ්ලී ඒ දිනවල අහිසය ප්‍රසිද්ධය. අපේ පිතිකරුවන්ගේ මූලික ඉලක්කය වූයේ හැඩ්ලිට ෆේස් කිරීමය. ඒ කෙසේ වෙතත් හැඩ්ලි ඇතුළු නවසීලන්ත කංඩායම හිටියේ අපේ හෝටලයේය. රෙසිඩන්ට්ස්ලාට පැය කිහිපයකට ටෙනිස් කෝට් එක තහනම් විය. රිචර්ඩ් හැඩ්ලි සහ ආර්යාව ටෙනිස් ගහනවා දැකපු එවුන් අතරේ සිටි එකෙක් අතර මමද වෙමි. මම කකුල් මෙන්ම ටෙනිස්ද දැක ඇත්තෙමි. මේ විහිළු තුළින් අපි ඕනෑ තරම් පාඩම් ඉගෙනගෙන ඇත්තෙමු. අද මීටත් වඩා අමුතු මිනිසුන් ජීවත් වෙනවා විය හැක. ලියන්නට තව දේ බොහෝය. මේ නෝනා නෙට්බොල් ගහන කාලේ, මම ජෝන් ද සිල්වා රඟහලේ නිතර නාට්‍යය නරඹනා තරුණ කොළුවෙක්මි. ඇයගේ ඒ ගැටිසි ජීවන ආශාව,ඇයට නිසි කාලයේදි මග හැරී ගිය හෝ නොලැබුණු දෙයක් වන්නට ඇත. මටත් එවැනි දේ බොහෝය. නමුත් අප අනුන්ගේ අනුහසින්, ජනතාව සතු දේ පරිහරණය කරන්නෝ නොවෙන බව පැහැදිලිය. මේ කතාව නිසාම මාගේ නාට්ටි පිස්සුවත් මතකයට එක්වේ. ඒකත් තව පස්සට යන පෝස්ට් එකක් වීම වැලක්විය නොහැක.

ඒ නෙට්බෝල් කංඩායමේ මගේ මිතුරෙක්ගේ පොෂ් සොයුරියක්ද විය. රෝසි සේනානායක නෙට්බෝල් කොට සායට හොඳ හැඩයක් විය. නෝනාද වරදක් නැත. පස්සට වඩා ඒ කාලයේ ඔළුව ලොකුව තිබෙන්නට හැක. මම එය නොදනිමි. මේ සියල්ල අතරේ පසු කාලයකදි, අපේ දුව, බිරිඳ සහ සෝමා ඇන්ටි නම් මගේ දෙවෙනි අම්මාටත්, මේ ආර්යාව සමග පෞද්ගලික තේ සැඳෑවකට අවස්ථාවක් උදා විය. ඇය සංග්‍රහශීලී ගැහැනියක් බව මගේ නැන්දම්මා පැවසීය. එය කෙසේ සිදුවූවා දැයි මට මතක නැත. මගේ අතිජාත මස්සිනා එය නිවැරදිවම දන්නා බව මම දනිමි. එය යාලට සම්බන්ධය. මට යාල ගැන ලියන්නත් බොහෝ දේ තිබේ. මම එක තැන කැරකෙනවා නොව,නූල් බෝලයක් දිග හරිමින් සිටින්නෙමි. මෙය නිකං නූල් බෝලයක් නොව අවුල් නූල් බෝලයකි.

යමක් ලියා අවසන් කර හෝ වෙන යමක් කර අවසන් වෙන විට ඇතිවන්නේ පුදුම සතුටකි. ඒත් එක් වැඩක් නම් ඉක්මනින් අවසන් කරන්නට හෝ වෙනවා දැනීම ඉවසාගත නොහැකි වේ. අදට මෙතනින් අවසන්ය. අදට අඩිය සමගම ලිවීමද අවසන් කරන්නෙමි. අකුරු ටිකක් වැඩියෙන් කෙටීමද දැන් දැන් මහා අලස ක්‍රියාවකි.